Op weg naar een afspraak luisterde ik naar een radioprogramma over de dood. Waar sommige mensen die met angst tegemoet zien, sprak de geïnterviewde met een enorme mildheid over het dood. Of eigenlijk: over het leven met de dood. Zij had onlangs een operatie ondergaan waarin zij kantje boord had gelegen. De noodgedwongen omgang met de dood bracht haar ook nieuw perspectief: “De dood heeft mij een dankbaarder, liefdevoller en zachter mens gemaakt. Ik ervaar meer de grootheid van het leven en de kleinheid van de dag. Ik durf naar de sterfelijkheid toe te gaan. De dood geeft waarde aan het leven”, zei ze bijna verlangend.
Zij sprak er met een grote vrijheid over. “Ik zou niet eeuwig willen leven, want dan valt elke urgentie weg. Het is maar goed dat we dood gaan”, sloot zij af met grote stelligheid.
Bijzonder: een positief woord over de dood!
