Ja, het was ook wel een beetje een feest van herkenning en bemoediging. Afgelopen weken had ik een paar ontmoetingen met collega-uitvaartsprekers. Kennismaking, bijpraten, ‘hoe doe jij dat?’ etc.
Ten diepste zijn we natuurlijk concurrenten van elkaar, we vissen in dezelfde vijver. Maar toch, ik proefde dezelfde drive om dit werk te doen. Bewogenheid met mensen. Oprechte interesse. Het talent om wat er leeft te verwoorden of te verbeelden. Fijngevoeligheid. Professionals in hun vak. En niet zelden hebben ze ook aan de andere kant van de tafel gezet – zelf het verlies geleden en aan den lijve ervaren. Elke keer dacht ik: “Leuk mens!”.
We eten allemaal hetzelfde brood en die gun ik ze ook. Durf dus ook bij hen te kijken ????! Ik kan ze van harte aanbevelen (en niet alleen als ik zelf niet beschikbaar ben). Wil je ze leren kennen? Hier komen ze:
Ik verwijs al langer naar:
