Zo leer je nog eens wat. Dat is het voorrecht van mijn beroep als uitvaartspreker. Luisteren naar verhalen uit en over iemands leven.
Over het vroeger was. Op de papier- of rubberfabriek of als een meisje ‘in betrekking ging’. Stoppen met werken als een meisje ging trouwen. Bijzondere hobbies of gewoonten. Hoe mensen blijkbaar milder worden als zij grootouders worden. Religieuze plichten en gewoonten: vòòr school nog naar de mis of op zondag pas je eerste eten voorgeschoteld krijgen nà de mis en nadat de pastoor (die thuis een borreltje bij vader kwam drinken en een sigaar kwam roken) weg was. Dan was het inmiddels 13.30 uur. Zonder ontbijt God prijzen… ik zou het niet kunnen. Over de ‘schoonheid’ van een ambacht.
Zo hoor je nog eens wat. Ik ben prachtige muziek op het spoor gekomen door wat ik op uitvaarten hoorde: door de muziekhobby van een overledene ben ik fan van de bluesrock van Joe Bonamassa geworden! En sinds kort weet ik waar ik de heerlijkste mongoolse babi pangang kan halen!
