Een beetje surfend op het internet kwam ik dit prentje tegen. Van een jonge Duitse soldaat, 22 jaar oud, gesneuveld aan het front in Frankrijk. De Eerste Wereldoorlog was wreed. Loopgraven, chemische oorlogvoering, jonge mensen als kanonnenvoer. Hij is niet meer thuis gekomen. Zelfs zijn graf is in Frankrijk. Hij was de oudste zoon thuis. Zijn ouders geven dit bidprentje uit. Met uitroeptekens worden Jezus, Maria, Jozef en Johannes aangeroepen – hoger en machtiger kan bijna niet.
Al lezend proef ik iets van de tranen van een moeder, een vader, een broer of zus. Ik hoop van harte dat de vrede waar zij om vragen op de een of andere manier over hen gekomen zal zijn. Dat over het aardse leed een hemelse troost gedaald is die de bitterheid geen wortel heeft laten schieten. Want de Tweede Wereldoorlog kwam voort uit bitterheid, revanche, wrok en wraak. “Heer, spaar ons voor die verleiding tot vernietiging. Geef vrede van Boven”.
