Mij bekruipt weleens het gevoel dat ik te weinig geniet in het leven. Wanneer prikken die gedachten in mijn ziel? Dat komt vooral door de serie foto’s die ik in uitvaartdiensten voorbij zie komen. Foto’s van vakanties, vissen aan de waterkant, toostend een glas in de hand etc. Wat doe ik verkeerd dat ik – overigens zeer genietend van het leven, geen seconde spijt – mijzelf die rust niet gun. Heel vaak onderweg, aan tafels bij familie, op podia tijdens diensten, thuis achter het bureau aantekeningen uitwerkend en uitvaarten voorbereidend, alle administratie…
Het is natuurlijk een beetje een valse voorstelling. Van het saaie en werkzame deel van je leven, het huishouden en de afwas, de gewone dagelijkse dingetjes en patronen – doorgaans zet je die niet op de kiek in een selfie. Wie enkel afgaat op sociale media of vloggers volgt vermoedt dat het leven altijd dynamisch, spannend, succesvol, leuk en vrij is. Bepaal zelf maar hoeveel waarheid er in die beeldvorming zit.
En toch…als de dood het leven laat stoppen…word je stil gezet bij de vraag wat nu écht het leven de moeite waard maakt.
