Luisteren, lezen, kijken. Wat ik hoor en zie, wat ik meemaak met mensen of 'gewoon buiten' inspireert mij enorm. Zoiets maakt een aandrang in mij los om dat in letters of beelden te verwoorden. Rondom het thema leven & sterven wil ik die 'vertalingen' met u delen. Het gaat hier uitdrukkelijk niet om beschrijvingen van de uitvaarten die ik doe. Het zijn meer algemene schetsen of bijzondere ontdekkingen die ik voor het voetlicht haal. Het geeft je als lezer tegelijkertijd de gelegenheid om mij wat meer te leren kennen.
Daar ligt zij. Het hout met haar naam oogt nog vers. Zij staat nog helder op mijn netvlies toen ik haar sprak, een paar weken voor haar overlijden. In de hoek van de bank, haar zus, dochters en haar man rondom. Lees meer »
Op 5 oktober 2017 overleed Eberhard van der Laan, de geliefde burgemeester van Amsterdam. In 2010 werd hij daar burgemeester. Als verbinder in de stad werd hij gewaardeerd en geliefd. Tot vlak voor zijn overlijden werkte hij door. Lees meer »
Elk land heeft zo z’n eigenaardige uitdrukkingen. Als buitenlander met een bepaalde basiskennis van de taal kom je er met je eigen logica niet achter. Verre van dat zelfs. Spreekwoorden, gezegdes of specifiek lokale benamingen. Zo wordt bijv. i Lees meer »
Hij ging al een heel leven mee. Herbergt een geschiedenis van duizenden jaren en heeft daar meerdere keren over verteld – althans, zo veel als jij het hem vroeg. Want hij deed alleen een boekje open als je dat letterlijk nam. I Lees meer »
Op vakantie op Samos, het Griekse eiland voor de Turkse kust. We logeren Airbnb. De gastheer en -vrouw komen gezellig ’s avonds bij ons zitten. Je komt in gesprek. Over je geschiedenis, je werk, de vluchtelingenbootjes. Zo komt ook mijn werk als uitvaartspreker ter sprake. D Lees meer »
Ze staan vaak alleen bij een kist of een graf. Hooguit is de beambte van crematorium of begraafplaats nog in de buurt – dat zijn dan ten minste 2 extra oren. Voor het overige niemand. Of het moet de hemel zijn die meeluistert. De overledene maakt het niet meer mee. H Lees meer »
Woord van het jaar 2017: koesterkoffer. Ik had er nog nooit van gehoord. Er zit iets zachts en zorgzaams in dit woord. En zo is de inhoud ook, zowel letterlijk als figuurlijk. Het wordt door Vlaamse ziekenhuizen ingezet om enige troost en houvast te bieden aan ouders die... Lees meer »
Het was zo’n familiedag voor achterblijvers. Onze dochter naar Afghanistan – op uitzending met haar compagnie. Dat betekende: uitleg door zo’n hoge pief, dochterlief op de kiek in uniform, in de watten gelegd worden met eten & drinken, spiegeltjes en kraaltjes, een thuisf... Lees meer »
Ik liep de stationstrap af en kreeg een klap uit onverwachte hoek. Deze zag ik niet aankomen. Het was niet van een medetreinreiziger die zich haastte om de overstap te halen. Het was de confrontatie met het gezicht van iemand die inmiddels is overleden. Lees meer »
4-5 mei – we blikken terug in de geschiedenis. Die terugblik kom ik ook op andere momenten met regelmaat tegen: rondom het sterven van generaties die de Tweede Wereldoorlog bewust hebben meegemaakt. Arnhem, Oosterbeek – de verhalen liggen voor het oprapen, de verhalenvert... Lees meer »
