Op een zomernamiddag loop ik over een begraafplaats. Ik heb vakantie, er is geen druk. Ik loop langs de rijen graven en lees de stenen. Elk heeft een eigen verhaal, al dan niet uitgedrukt in letters. Sommigen spreken door de vorm. Ze springen er uit en maken mij nieuwsgierig naar die mens.
Kunstig gemaakt, omdat iemand kostbaar was. Ik geniet van een hert van staal, zo sprekend. Ik geniet van de eenvoud van een houten kruis, omdat het zonlicht – toevallig? – deze mens er uit licht. Begraven is een kunst, niet alleen van mensen.
