Natuurkampeerterreinen – vaak de mooiste plekjes om tot rust te komen. Even stilte, even een stop op de dagelijkse drukte of ‘ratrace’. Ze staan in het groene boekje van Natuurkampeerterreinen. Uitzoeken op locatie, wandel- of fietsmogelijkheden, omvang. We staan er 3-4 dagen en op naar de volgende. Ter plekke is het vooral: zitten, luisteren, boek lezen, wandelen. Mijn (werk)hoofd komt tot stilstand.
Maar stil, echt stil? Echt stil is het nergens. Niet af te lezen van een website of uit een boekje. Als je er bent, dan merk je: het leven raast door. Verkeer om je heen, al is het een autoweg kilometers ver verwijderd: onverminderd hoorbaar. Er zijn bijna geen stilteplekken meer in Nederland. Het zijn de wegen waarover ik zelf voortraas. En die ik nu eigenlijk even niet wil horen. Maar ik hoor ze. Iedereen om mij heen doet wat ik deed: voortrazen. Voor hen normaal, voor mij nu even niet. Zij rijden door alsof er niets aan de hand is. Niets aan de hand? Mijn vakantie! Mijn stilte! Mijn rust komt onder druk als ik ’s ochtends wakker geronkt wordt door het autogeraas. Waar is het nog stil in Nederland?
Als je rouwt bij het overlijden van een dierbare naaste, gaat het net zo. Jouw wereld staat stil, die van je omgeving niet. Dat leidt soms tot irritaties. Je wilt de stilte en het moment van stil staan bewaren. Terecht. En toch … is er ook een tijd om dat weer langzaamaan los te laten. Of om anderen tijdig in dat stil zijn te betrekken. Immers, hoe vaak reed je zelf niet op die weg, in volle vaart?
