Ze staan vaak alleen bij een kist of een graf. Hooguit is de beambte van crematorium of begraafplaats nog in de buurt – dat zijn dan ten minste 2 extra oren. Voor het overige niemand. Of het moet de hemel zijn die meeluistert. De overledene maakt het niet meer mee. Hij of zij ligt daar te liggen om aan de aarde of aan de oven toevertrouwd te worden. Zou hij of zij het wél kunnen horen, dan zou er wellicht een glimlach van erkenning (nee, waarschijnlijk niet herkenning) op het gezicht te zien zijn. Want er is iemand die speciaal voor jou een gedicht geschreven heeft.
De dichters van de Stichting De Eenzame Uitvaart hebben speciaal voor jou, overledene zonder verdere aanwezigen, een gedicht gemaakt. De dichter draagt het voor. Voor jou. Over jou. Waar het mogelijk was heeft die dichter een kijkje kunnen nemen in jouw onderkomen of context. Je mag het dodenrijk niet betreden zonder woorden die speciaal aan jou gewijd zijn.
Prachtig, kostbaar werk. Sinds 2002 wordt in Amsterdam en daarbuiten aan die overledenen, waar anders niemand en niemand anders hun uitvaart zou bezoeken, dit bijzondere saluut gebracht. Het heeft navolging gekregen in een aantal andere steden.
In maart 2018 overleed een van de dichters van het eerste uur: F. Starik. Ongetwijfeld was er veel herkenning en erkenning bij zijn afscheid – geen eenzame uitvaart. Terecht. Dit werk gaat gelukkig verder: www.eenzameuitvaart.nl.
