Een boer. Heel zijn leven had zich afgespeeld om deze boerderij. Geboren, opgegroeid, geleefd en eigenlijk wilde hij er ook ‘tussen 6 plankjes uitgedragen’ worden (zoals hij zei). Dat laatste ging helaas niet meer. De zorg voor hem in zijn allerlaatste fase ging de krachten van de Thuiszorg te boven.
Hij nam afscheid van zijn huis, zijn domein, zijn thuis. Hoe zeg je gedag? De avond tevoren voor de laatste keer de kippen en de vogeltjes voeren – hij was gek met elk van hen. Op de ochtend van het vertrek nog even naar buiten met zijn stok. Een tikje met de stok tegen het huis en de schuur: “Dag huis, dag schuur, dag kippen, dag buren…”. En dan … op weg naar het hospice. Met een glimlach stapte hij in de auto van zijn zoon, het koffertje met laatste spullen mee. Met een foto van zijn huis. Zijn huis, zijn leven. Hij is er niet meer terug geweest, hij droeg zijn thuis mee in zijn hart.
