Als je in Arnhem van zuid naar noord fietst, kan je genieten van prachtige uitzichten over de uiterwaarden. Doe je de oversteek via de Nelson Mandelabrug, dan ligt rechts van je, beneden, de N225, de Eldenseweg. Links ademt de rust van Meinerswijk en de Zuidplas je tegemoet. Ter hoogte van het BP-station duikt het fietspad naar beneden. Autoweg en fietspad zijn gescheiden door een hoge wal. Heerlijk, om even alleen te zijn met water, ganzen, een stukje natuur. Vlak voordat het fietspad onder de N225 doorslingert, in de bocht, staat een wake up call in het veld.
Een houten raamwerk. Je kijkt een levend schilderij in. Elk jaargetijde, elke dag, ja elk moment weer anders. Vaak raas ik er voorbij, ik geef het toe. Soms hou ik even in, voel ik de wake up call van het leven. Altijd kijk ik er even doorheen. Gratis. Ja, het leven is kostbaar, maar ook gratis. Eenvoudige dingen om dankbaar voor te zijn. Die een ander of je omgeving je schenkt. Boer Wijers maakt mij daarop attent. Want op de onderste plank van deze schilderijlijst staat geschreven: "Dit uitzicht wordt u aangeboden door boer Wijers".
Boer Wijers, bedankt!
Welke uitzicht bied jij?
