In beeld (deel 2): echter?!

Een klein kijkje achter mijn schermen. Ja, ik google ook weleens op namen van mensen die in de uitvaart op mijn pad komen. Dan type je de naam van een overledene in òf een van de tafelgenoten die je in het voorgesprek ontmoet. Dat kan een grappig effect hebben. Want op internet zien mensen er soms heel anders uit dan in het echt. Voor het beeldscherm doen we blijkbaar erg ons best er zo goed mogelijk uit te zien. Met een lach, goed gekleed, kapsels die je verder opsieren, in een actieve houding. “Heb ik daarmee gesproken?”, denk ik dan na afloop. Je moet goed kijken om iemand te herkennen. De voorgesprekken zijn vaak zonder opsmuk, met een lach en een traan, open. Niet openbaar – kunnen we dan échter zijn? Voor de ogen van mensen of camera’s is er blijkbaar iets dat ons anders maakt. Minder echt? In ieder geval: minder herkenbaar.

Die foto’s op websites, facebook en andere social media: het blijft iets hebben van een – kleine? – wereld van verschil met hoe we ’s ochtends wakker worden, boodschappen doen of in de huiskamer een uitvaart voorbereiden.

Is het bij mij anders? Eh.. Ik kijk naar mijn website en zie dat ik daar nog met foto’s uit 2013 op sta. Tikkie jonger, slanker en nog zonder bril. Ik besluit maar eens een afspraak te maken met mijn websitemannetje. “Berry, het is tijd voor iets nieuws. Ik heb nieuwe foto’s voor je…”. Binnenkort gaan we aan de slag!

Jan-Martin Berghuis, april 2020.

Naar het overzicht