De week voor Allerzielen. KRO/RKK pakken groots uit op alle media en met herdenkingskapelletjes en -momenten. Ook bij de bushaltes zie ik manshoge reclames met bekende Nederlanders: "Voor wie steek jij een kaarsje op?” (www.odeaandedoden.kro.nl). Mooi – dierbaren gedenken. Een kaarsje in de hand, het heeft iets warms.
Koude rillingen krijg ik als ik, in diezelfde media, de woorden en beelden tot mij krijg (neem?) over de kille dood. Ebola is … eenzaam en anoniem sterven tussen personeel in plastic. Geen warm nabij zijn, geen lichaamscontact. Besmetting is dodelijk. Hoe sterf je? De wanhoop spat van de foto’s, het meedogenloze. Alsof een mens niets meer is dan een verzameling vlees & bloed, zo vergaat zij. Net als die schepen met vluchtelingen en gelukzoekers. Bijzonder is de advertentie die onlangs in de Trouw stond om op Allerzielen (2 november) alle verdronkenen in de Middellandse Zee te gedenken. Mensen op weg naar hoop, die de kust niet hebben gehaald, maar anoniem zijn verzwolgen in de zee. Wij kennen ze niet. Gelukkig gedenken wij ze wel. Ze zijn niet anoniem. Daarvan getuigt ook de tekst boven deze rouwadvertentie, met een verwijzing naar een tekst uit het bijbelboek Jesaja: "Jouw naam blijft geschreven in de palm van Mijn handen, onuitwisbaar..”.
