Op vakantie op Samos, het Griekse eiland voor de Turkse kust. We logeren Airbnb. De gastheer en -vrouw komen gezellig ’s avonds bij ons zitten. Je komt in gesprek. Over je geschiedenis, je werk, de vluchtelingenbootjes. Zo komt ook mijn werk als uitvaartspreker ter sprake.
De volgende dag zegt de gastheer: “Wij hebben oma heel erg lang bij ons gehouden, maar nu ligt ze in het schuurtje op de begraafplaats”. Ik kijk hem verbaasd aan. Hij vertelde dat hij jarenlang het gebeente van zijn oma in zijn eigen werkschuur op een plank bewaard had. Na ontbinding worden de botten bij elkaar geraapt en in een eenvoudig klein houten kistje gedaan en opgeborgen. “Wij hebben haar toen een tijdje mee naar huis genomen”. Na een paar jaar, toen de schuur vernieuwd moest worden, moest oma toch maar verhuizen naar de begraafplaats.
Ik loop over de begraafplaats naar achteren. Daar staat het schuurtje dat onze gastheer noemde. Er zat niet eens een deur in. Ik keek mijn ogen uit. Opa’s, oma’s in houten of metalen doosjes. Gewoon op de plank. Sommige met foto, andere alleen de naam. Met kunstbloemen, kaarsjes op batterijen en meer. Het was gewoon een verlengstuk van de begraafplaats. Heel ontspannend en toegankelijk. Kom daar in Nederland of Duitsland eens om…
