Oma mocht niet vergeten worden. En daarom introduceerde opa de viering van haar sterfdag. Dat doet de familie inmiddels 7 jaar, want zo lang is het geleden dat oma overleed. Het eerste jaar nog wat weifelend, want hoe doe je dat? Toen men eenmaal de smaak te pakken had, ook in letterlijke zin, werd het elk jaar weer een feestdag ter ere van oma. Het gesprek ging die dag helemaal over haar. Natuurlijk ook door het jaar heen wel, maar de datum van haar sterfdag stond in het teken van verhalen ophalen over oma. Samen naar een restaurant, haar lievelingskostje op het menu, zo was ze er toch weer helemaal bij. “Vergeten mogen we haar nooit!”.
Nu is ook opa overleden. Dat wordt nog een extra feestdag erbij.
