Ik loop een begraafplaats op. In mijn rechterooghoek zie ik een steen. De staande grafsteen staat alleen, direct aan het begin van de begraafplaats. Pas een eindje verderop doemen de grote getallen op. De tekst is in een halve cirkel geschreven en valt mij daarop op. Puur vanwege de vorm.
Ik sta stil en lees de steen. "Wat gij nu zijt was ik voor dezen, wat ik nu ben zult gij ras wezen”, wordt geschreven over iemand die in 1873 op 42 jarige leeftijd is overleden.
De tekst laat me niet los. Ja, zo kwetsbaar, zo niet maakbaar is ons leven. En dan? Hoe leef je daarmee? Hoe leef je daarna?
Hoe dan ook … een vreemde binnenkomer op dit kerkhof. Het is een feitelijke waarheid en toch zit er een stevige scheut ironie in. Althans, zo komt ‘ie bij mij binnen. Wat zou de overledene of zijn/haar nabestaanden hebben willen zeggen met de vereeuwiging van deze tekst?
