Zo is rouw …, in één plaat sprekend verwoord.
Het is eerste paasdag 2014 als een brand in het natuurgebied de Hoge Veluwe toeslaat en 350 ha in vlammen opgaat. Het zwartgeblakerde uitzicht ziet er de volgende dag als een totale verwoesting uit. Is daar nog leven?
Na 1 week (ja, 1 week!) komt de eerste groene gloed alweer te voorschijn. Tekenen van herstel zijn zichtbaar en geven hoop. De boswachter zei daarover: "De onderlaag is intact gebleven. De wortels van gras en heide zijn niet aangetast. Gras ontwikkelt zich heel snel, dat zie je nu. Bij heide duurt het langer. Dan moet je rekenen op 2 à 3 jaar voordat je de eerste plantjes terugziet. Voor bomen waar de brand tot in de kruin woedde, is het einde oefening”.
Het sterven van een naaste kan je intens raken. Soms met littekens voor het leven. Maar ook met een kracht die er is om een nieuwe periode in te gaan. Een mens groeit, ook bij tegenslag. Het tempo waarin…daar moet je elkaar de ruimte & tijd in gunnen. Net als de natuur.
[foto: www.omroepgelderland.nl]
