Luisteren, lezen, kijken. Wat ik hoor en zie, wat ik meemaak met mensen of 'gewoon buiten' inspireert mij enorm. Zoiets maakt een aandrang in mij los om dat in letters of beelden te verwoorden. Rondom het thema leven & sterven wil ik die 'vertalingen' met u delen. Het gaat hier uitdrukkelijk niet om beschrijvingen van de uitvaarten die ik doe. Het zijn meer algemene schetsen of bijzondere ontdekkingen die ik voor het voetlicht haal. Het geeft je als lezer tegelijkertijd de gelegenheid om mij wat meer te leren kennen.
Ik kijk in heel wat mensenlevens en achter heel wat voordeuren. Ik hoor en zie en merk veel. Niet alles kan en hoeft in een uitvaart ook gezegd te worden. Sommige info is privé of te gevoelig om te delen. Dat kijkje achter de schermen helpt mij wel om genuanceerd een verh... Lees meer »
Oma mocht niet vergeten worden. En daarom introduceerde opa de viering van haar sterfdag. Dat doet de familie inmiddels 7 jaar, want zo lang is het geleden dat oma overleed. Het eerste jaar nog wat weifelend, want hoe doe je dat? Lees meer »
Hoe maak je als crematorium of begraafplaats reclame voor jezelf? Profileer je jezelf met gastvrijheid, service, duurzaamheid, moderniteit, catering, de inrichting van je gebouw, technisch vernuft in beeld en geluid, etc? Lees meer »
Het was een plotselinge wending in het voorgesprek, ergens tegen het einde. Jongvolwassen kinderen die vol trots over hun vader hadden gesproken. Verhalen buitelden over elkaar, er werd ruimschoots gelachen en vrolijk terug geblikt. Lees meer »
Spannend, als er zo’n vreemde man bij je thuis komt en het verhaal van een overledene komt ‘ophalen’. Spannend, wat gaat hij zeggen? Kan ik het tevoren van je lezen? Mijn antwoord is standaard een NEE. Daar heb ik een aantal redenen voor: Ik werk met mindmapping: woord Lees meer »
Daar liepen ze. Het begon al te schemeren en ze liepen over een steeds donker wordende begraafplaats. Het moest en zou nu gebeuren. Van het groepje dat in de duisternis verdween liep eentje met een doos overgebleven cake (“Daar hebben we voor betaald”), de andere 3 liepen... Lees meer »
Lege zalen. Mondkapjes. Spatschermen. Crematoriummedewerkers met latex handschoenen. Maximaal 35 mensen verspreid over een grote aula. Geen warm en bewogen lijf naast je, geen hand om je vast te houden – want je zit op 2 meter afstand tot je naaste. E Lees meer »
De overledene in je midden. Buiten. Stoelen rondom. Een select gezelschap. We delen verhalen, er zijn diverse mensen die spreken. Er wordt vrijuit gereageerd als ik openlijk aan het vissen ben naar “Heeft er nog iemand een aanvulling?”. Het kan allemaal. We sluiten af. Ond Lees meer »
Ja, het was ook wel een beetje een feest van herkenning en bemoediging. Afgelopen weken had ik een paar ontmoetingen met collega-uitvaartsprekers. Kennismaking, bijpraten, ‘hoe doe jij dat?’ etc. Ten diepste zijn we natuurlijk concurrenten van elkaar, we vissen in dezelfd... Lees meer »
Is het raar om te zeggen dat je ook genietend over een begraafplaats kunt lopen? Het klinkt bijna luguber. Alsof je een vreemde, mortale tik hebt. Toch kon ik met een bijzondere verwondering ronddwalen over de RK Begraafplaats Daalseweg in Nijmegen. Lees meer »
