Luisteren, lezen, kijken. Wat ik hoor en zie, wat ik meemaak met mensen of 'gewoon buiten' inspireert mij enorm. Zoiets maakt een aandrang in mij los om dat in letters of beelden te verwoorden. Rondom het thema leven & sterven wil ik die 'vertalingen' met u delen. Het gaat hier uitdrukkelijk niet om beschrijvingen van de uitvaarten die ik doe. Het zijn meer algemene schetsen of bijzondere ontdekkingen die ik voor het voetlicht haal. Het geeft je als lezer tegelijkertijd de gelegenheid om mij wat meer te leren kennen.
“De dood hoort bij het leven” – het is een hele feitelijke constatering. Klopt, het is waar. Normaal gesproken houdt dat eindpunt ons niet bezig, het leven wordt immers geleefd. Vaak alsof er geen einde is. De dood is zeker voor veel kinderen een onvoorstelbaar iets. Hoogu Lees meer »
Een klein kijkje achter mijn schermen. Ja, ik google ook weleens op namen van mensen die in de uitvaart op mijn pad komen. Dan type je de naam van een overledene in òf een van de tafelgenoten die je in het voorgesprek ontmoet. Dat kan een grappig effect hebben. Lees meer »
Daar staat hij op de achterwand geprojecteerd. Groot. Enorm groot. Een prachtig portret van de overledene zittend op een bankje, een royale lach. Scherp in beeld gebracht, details van het pigment op zijn hoofdhuid zijn zichtbaar. Lees meer »
Meestal loop je als uitvaartspreker in de rouwstoet vooraan. Nog voor de kist, samen met de uitvaartverzorger en de geüniformeerde functionaris (soms nog met pet en lange, statige jas). Dan de kist en daar weer achter de familie en de rest van het gevolg. Lees meer »
Ik doe het nooit, nu wel: een column opnemen die Henk Donkers op 27 januari 2020 schreef voor de website van de Burgemeesterswijk in Arnhem (www.bwarnhem.nl). Waarom? Deze column ontroerde mij. Ik ken de plaats, ik heb er 8 jaar gewoond. De titel van Henk’s column is: R Lees meer »
Het is een bijzondere gewaarwording: een rouwend groepje konikpaarden rondom een gestorven kuddegenoot. Ze staan stil. Enkele dagen, soms weken, bezoeken ze het dode dier. Ze kijken, staan er gewoon te staan, ‘tasten’ hun groepslid af. In Lees meer »
Zo tegen het einde van een voorbereidingsgesprek, als we de afscheidsdienst zo ongeveer in de steigers hebben gezet, stel ik ook altijd de vraag: “Wil je nog mensen in het bijzonder bedanken? Bij voorbeeld mensen die op een bijzondere manier zorg hebben gedragen of nabij... Lees meer »
Zou het zo werken? Wie de dood in de ogen heeft gekeken leeft anders. Bewuster? Mensen die een bijna-dood ervaring hebben, zwaar ziek of burnout zijn geweest verhalen wel over het stil gezet zijn bij de essenties van het leven. Lees meer »
Ik werd er stil van. Ik was een Mariakapelletje binnengestapt. Devote plek, stil. Met gepaste nieuwsgierigheid en verwondering kijk ik rond. Aan weerszijden van de Maria-icoon zie ik foto’s op twee prikborden geprikt. Mijn ogen glijden van de een naar de ander. S Lees meer »
Ze vallen meteen op in het groen-groen-knollenland: deze 2 Duitse zusters-trappistinnen die musiceren tijdens de opening van Natuurbegraafplaats Koningsakker (Arnhem). Op 30 augustus presenteerden de trappistinnen van de naastgelegen Abdij Koningsoord deze begraafplaats. Lees meer »
